کمال همنشین؟ در من اثر کرد؟؟
حتما این شعر معروف را شنیده اید که:
بگفتا من گِلی ناچیز بودم و لیکن مدّتی با گل نشستم
کمال همنشین در من اثر کرد وگرنه من همان خاکم که هستم « سعدی »
طبیعت و خصلت ذاتی انسان، اجتماعی بودن و ارتباط با دیگران است. و همین ارتباطات است که موجب آسان شدن و قابل تحمل شدن زندگی در شرایط سخت دنیا، و موجب تنوع و رشد و پیشرفت یا رکود و پسرفت می گردد.
انسان ها در این ارتباطات اجتماعی و به خصوص در جریان یکی از دلنشین ترین انواع ارتباطات، یعنی "دوستی" در یکدیگر تأثیر می گذارند و از یکدیگر تأثیر می پذیرند. این تأثیر و تأثرات، ممکن است آگاهانه، نیمه آگاهانه و یا ناآگاهانه باشند.
اما نکته قابل توجه در این میان آن است که « اثرات و تغییراتی که در جریان این روابط ایجاد می شوند، لزوما مثبت نیستند ».
پس باید در آغاز هر ارتباط جدید، دو کار مهم را انجام داد:
1. رفتارها و ویژگی های خود و طرف مقابل را بسنجیم و از آن ها آگاهی پیدا کنیم؛ بدین وسیله تأثیراتی که ممکن است در ما از طریق ارتباط متقابل با او ایجاد شود، شناسایی می کنیم.
2. با تفکر و دقت، این نکته مهم را مشخص کنیم که در کدام یک از ویژگی ها می خواهیم تأثیر و تأثر داشته باشیم و در کدام نه؛ و همینطور مشخص کنیم که تأثیرات و تغییرات ورودی کدام هایند و تأثیرات خروجی و صادر شده کدام؟؟
به عبارت دیگر، کدام ویژگی ها جواز ورود در شخصیت ما و کدام ویژگی ها جوار صدور از شخصیت ما را دارند؟
