ابو حمزه ثمالى گوید: امام سجّاد عَلَیْهِ السَّلَامُ به من فرمودند:
هنگامى که روز قیامت بر پا شود، خداوند تمامى مخلوق اوّلین و آخرین را بر یک سرشت گرد هم آورد، بعد از آن منادى فریاد زند: کجایند اهل فضل؟
پس گروهى از مردم به پا خیزند و فرشته ها با ایشان دیدار نموده و میگویند: فضل شما چگونه بوده است؟
گویند: با کسانى که با ما قطع رابطه کرده بودند، دیدار و صله انجام میدادیم، هر که ما را محروم کرده بود عطایش میکردیم و هر که بر ما ستم نموده بود او را میبخشیدیم.
فرشته ها گویند: داخل بهشت شوید.
سپس منادى فریاد زند: کجایند همسایگان خدا در خانه اش؟
پس گروهى دیگر از مردم برخیزند و فرشته ها به ایشان گویند: به چه چیزى شما همسایه خداوند قرار گرفته اید؟
گویند: در راه خدا بر یکدیگر سبقت میگرفتیم و در راه خدا دشمنى میکردیم و در راه خدا دوستى و اظهار محبّت مینمودیم و در راه خدا بذل و بخشش داشتیم و در راه خدا محاسبه و کنترل میکردیم و در راه خدا به یکدیگر تبریک و شادباش میگفتیم.
سپس منادى فریاد زند: اهل صبر کجایند؟
پس گروهى از مردم به پا خیزند و چون فرشتگان ایشان را دیدار کنند، گویند: بر چه چیزهایى بردبارى و صبر داشتید؟
در پاسخ گویند: در فرمانبردارى و اطاعت از (اوامر و نواهى خداوند) بردبار بودیم و خود را از گناه و نافرمانى خدا به صبر وا میداشتیم، پس به ایشان هم گفته میشود: داخل بهشت شوید.
کتاب زاهد کیست؟ وظیفه اش چیست؟ / ترجمه الزهد، ص: 217
