به نام حق
برای تاریخ ...
خاطره ای از 9 دی 1388
حال و هوای شهر ما بعد از عاشورای 88 سراسر غم، غیرت و انتقام بود. همه منتظر بودند تا فرصتی پیش بیاید و این خشم خود را ابراز کنند. راهپیمایی 9 دی که اعلام شد همه خود را برای آن آماده کردند.
ما قبل از شروع راهپیمایی از انتهای راهپیمایی میخواستیم به ابتدای آن بریم. نکتۀ جالبی که در این راهپیمایی مرا شگفت زده کرد این بود که قبل از شروع آن، تمام مسیر راهپیمایی پر از جمعیت شده بود به طوری که ما نتوانستیم به ابتدای مسیر برسیم.
در مسیر تیپ های مختلفی را دیدم که برایم جالب بود. یکی از رفقا را دیدم که میدانستم به موسوی رأی داده است. این راهپیمایی برای پایان دادن به فتنۀ 8ماهه ای بود که رهبر و ملّت در مقابل آن ایستاده بودند.
اقیانوس ملت در 9 دی همه ی دسیسه های چند ساله ی کشورهای استعمارگر را برای براندازی نظام جمهوری اسلامی در خود حل کرد. زمستان رفت و روسیاهی آن برای ذغال ماند و تا ابد میماند.
