مسئله کشته شدن نیست، مسئله هتک احترام آن مکان مقدس است. (بیانات امام در مورد فاجعه کشتار حجاج)
بسم الله الرحمن الرحیم
سخنرانى
[در جمع اعضاى هیأت دولت در آستانه هفته دولت (فاجعه کشتار حجاج)].
زمان: صبح 1 شهریور 1366/27 ذى الحجه 1407.
مکان: تهران، جماران.
موضوع: فاجعه اسفبار کشتار حجاج در مکه.
مناسبت: در آستانه هفته دولت.
--------------------------------------------------------------
بسم اللَّه الرحمن الرحیم.
ما هیچ هستیم و همه چیز خداست.
ما خداى تبارک و تعالى را شکر مىکنیم که با این همه مشکلاتى که براى جمهورى اسلامى پیش آوردند و پیش خواهند آورد، جز ذات مقدس او پناهى نداریم. هرچه هست از اوست و هرچه خواهد شد هم از اوست و ما جز یک خدمتگزارى که باز هم توفیقش از اوست، چیزى نیستیم. باید همه ما توجه داشته باشیم به اینکه ما خودمان چیزى نیستیم، هرچه هست اوست. اگر عنایات او نبود ما هیچ بودیم؛ چنانچه از ازل هم هیچ بودیم و بعدها هم از حیث حیثیت خودمان هیچیم. منتها ما هیچها اشتباه داریم؛ خیال مىکنیم ما هم یک چیزى هستیم و این یک حجابى است بین ما که امیدوارم خداى تبارک وتعالى این حجاب را بردارد و ما بفهمیم کى هستیم؛ «اللهُمَّ ارِنِى الأشْیاءَ کَما هى». (1) «ارِنِى الأشْیاءَ کَما هُو»، یعنى به حسب احتمال قوى اینکه آن که هستند که صرف تعلق به او هستند، او رانشان بدهد که اگر او را نشان بدهد، معرفت خدا حاصل مىشود. و اگر آن چیزى که ما همه در حجاب هستیم، آن حجاب برداشته بشود، معلوم مى شود که غیر از او کسى نیست و چیزى نیست و همه اشکالات در حجابى است که ما داریم، گمان مىکنیم چیزى هستیم. و من امیدوارم که خداى تبارک و تعالى به همه ما توفیق معرفت
__________________________________________________
(1)- «خدایا! اشیاء را آنچنانکه هستند به من نشان بده».
صحیفه امام، ج20، ص: 367
عنایت کند و توفیق خدمت به خلق اللَّه ..
مشکلات دولت اسلامى.
البته من از مشکلات دولت، از مشکلات کارمندان دولت، از مشکلات همه قشرهایى که در بین دولت کار مىکنند آگاهم؛ چنانچه شماها بهتر آگاهید. و من مى دانم که این دولت و این اقشارى که مربوط به دولت هستند، در عین حالى که محرومترین قشرها هستند، با اخلاصترین قشرها هستند، و در عین حالى که با یک زندگى درویشانه مىگذرانند، بحمداللَّه، قدرت معنوى دارند و هرچه زندگى زیادتر بشود، قدرت روحى کمتر مىشود ..
این مسلّم است هر قدمى که دنیا براى آدم بر مى دارد، انسان عقب مى گیرد. آنهایى که در کاخهاى بسیار مجلل زندگى مىکنند، نگرانیشان بیشتر از آنى است که درویشاند و در محلهها زندگى مىکنند. پس ما از این جهت هم شکرگزار هستیم که ما را در لباس درویشها درآورده است- نه درویش به معناى اصطلاحى، درویش واقعى- و ما خدمت به خدا و خدمت به خلق خدا را وظیفه خودمان مىدانیم و مشکلات را هم ان شاء اللَّه، پشت سر مىگذاریم و همان طورى که تاکنون ایستادگى کردهایم، همه ایستادگى کردند در مقابل همه مشکلات، از این به بعد هم بین همه مشکلات ایستادگى خواهند کرد. و من دعا مىکنم که خداوند به شما توفیق بدهد ..
و اشخاصى که خارج ایستادهاند و اشکال مىکنند، از باب اینکه خودشان در گود نیستند، اشکال کردن یک چیز آسانى است. اما حل اشکال مشکل است. خوب، البته اشخاصى خارج نشستهاند، مىگویند: چرا چه شد؟ چرا نشد؟ چرا باید بشود؟ چرا فلان کار باید بشود؟ باید بکنند. لکن وارد نیستند ببینند که مشکلات چى است. در یک همچو زمانى که دولت و ایران مبتلاى به همه گرفتاریهایى که مىبینید هستند و همه دولتها، همه جهان به استثناى ملتهایشان در صدد محو جمهورى اسلامى هستند؛ یعنى، در صدد محو اسلام هستند، در عین حال، خداى تبارک و تعالى تأیید کرده است و ما استقامت کردیم، مقاومت کردیم، بعدها هم خواهیم کرد، ان شاء اللَّه.
صحیفه امام، ج20، ص: 368
حمله رژیم سعودى به حجاج ایرانى در مکّه.
و آن چیزى که من امروز خیال دارم عرض کنم قضیه اسفبارى است که در مکه اتفاق افتاد. ما از اول قیام- ان شاء اللَّه- براى خدا و براى نجات ملت، شهدا خیلى داشتیم. چه قبل از اینکه انقلاب واقع بشود- در زمان ستمشاهى- شهداى بزرگ داشتیم و چه بعدش که مىبینید شهداى بسیار ارزشمند داشتیم، لکن مسئله حجاز مسئله دیگرى است، غیر مسائل است. ما آن وقت هرچه بوده، این [بوده] که کتک مىخوردیم یا گاهى مىزدیم، گاهى مىخوردیم، بعد هم همینطور، ما شهدا خیلى دادیم و در همه جا شهید دادیم. در زمان رضا شاه، آن همه رنج [دیدیم!] هرکس یادش است، مىداند چه خبر بود. در زمان محمدرضا هم، که همه یادتان است، چه بساطى داشتیم! چه داشتند و چه شهدایى در آن وقت دادیم و چه شهدایى در بین این وقتها [دادیم!] لکن همه قضیه شهادت بود، قضیه بزرگ بود، لکن قضیه، قضیه مسئله حجاز نبود. مسئله قدس مسئله بزرگى است. روز قدس هم دیدید که چه [شد.] اما روز قدس مسئلهاى است و روز جمعه خونین مکه مسئله دیگرى است. روز قدس ما براى اینکه نجات بدهیم قدس را از دست غاصب [اعلام کردیم،] لکن آنها اینطور نبود که قدس را توهین بهش بکنند، از بین ببرند. آنها هم مدعى بودند که ما قدس را مىخواهیم و چه مىکنیم. البته نباید قدس دست آنها باشد، ... روز قدس [اعلام شد] براى خاطر اینکه اسلام آنطور صدمه دیده، براى خاطر اینکه قدس، که باید دست صاحبانش باشد، غاصب آمده غصب کرده ...
در این انفجارها که حاصل شد، دراین ترورها که شد، بسیار عزیزان بزرگى را ما از دست دادیم که هر خاکِ پاى آنها بر این کاخ نشینان ارزشش بیشتر بود- اگر آنها ارزشى داشتند که ندارند- لکن همه این بود که ما کتک مىخوردیم و مىزدیم. در جنگ با صدام هم که تحمیل به ما کردند، ما خیلى [عزیز] از دست دادیم، شهید از دست دادیم، خیلى ضرر بردیم. لکن ما ضرر بردیم، مسئله [مثل] مسئله حجاز نیست ..
مسئله حجاز مسئلهاى است که ما باز خواب هستیم، دنیا هم باز خواب است که چه شد. مسئله حجاز، مسئله بزرگترین مقامات قدس اسلامى و دنیایى [است که] شکسته
صحیفه امام، ج20، ص: 369
شد.
کعبه احترامش پیش ما تنها نیست، پیش مسلمین تنها نیست؛ کعبه را همه ملل محترم مىشمرند؛ همه مللى که به دین [اعتقاد] دارند. کعبه، کعبهاى است که از زمان اول خلقت بوده است و همه انبیا در او خدمتگزار بودهاند. شکستن کعبه مسئلهاى نیست که بشود ازش همین طورى گذشت. اگر ما از مسئله قدس بگذریم، اگر ما از صدام بگذریم، اگر ما از همه کسانى که به ما بدى کردند بگذریم، نمى توانیم [از] مسئله حجاز بگذریم.
مسئله حجاز یک باب دیگرى است، غیر [مسائل] دیگر ..
و لازم است زنده نگه داشتن این روز؛ روزى که این خیانت شد به اسلام. و الآن ماه محرم نزدیک مى شود. ماه محرم براى ما خیلى عزا هست؛ لکن سیدالشهدا- سلام اللَّه علیه- هم فدا شد؛ براى اینکه در مکه نماند که نبادا به ساحت قدس مکه جسارت بشود؛ همه فداى مکه هستند. مکه جایى است که همه انبیا خدمتگزار او بودهاند و حالا گرفتار شده مکه به دست یک دسته اشخاص ملحد که اصلًا نمى فهمند باید چه بکنند؛ و نمى فهمیدند و نمىدانند چه تحمیلى برشان شد. و یک ننگى است الآن براى همه مسلمین دنیا که مکه، محل قدس الهى، محلى که مقدسترین مقامات الهى است، اینطور شکسته بشود و مسلمانها نشسته باشند تماشا کنند. مسلمانها خودشان تکلیف خودشان را مىدانند. مسئله را باید زنده نگه داشت. در ماه محرم، تمام کسانى که منبر مى روند، واعظ هستند، نوحه خوان هستند، تمام دسته جات باید در رأس امورشان این مسئله قرار داده شود. سیدالشهدا براى این بود شهادتش؛ براى این بود که اقامه بشود عدل الهى. اقامه بشود خانه خدا، محفوظ باشد خانه خدا. و در یک زمان ما که همه نشستهایم و تماشا مىکنیم، ما تماشاچى چى هستیم؟ چه باید بکنیم؟.
البته این معنا را من تذکر بدهم که معناى اینکه ما باید با این مسئله برخورد داشته باشیم این نیست که کسانى که الآن در اینجا از سعودى ها هستند یا از سایر، از کویت، از جاهاى دیگر، اینها را ما کارى داشته باشیم؛ اینها در پناه ما هستند، باید محفوظ باشند. و این جوانهاى ما البته حسن نیت دارند، لکن من بهشان عرض مىکنم که در بین شما ممکن است اشخاصى باشند که حسن نیت نداشته باشند، بخواهند مملکت ایران را، بخواهند
صحیفه امام، ج20، ص: 370
دولت ایران را آلوده کنند. شما متوجه باشید که اینها چیزى نیستند که ما به اینها کار داشته باشیم. مسئله بالاتر از این مسائل است و باید ما با همه قوایى که داریم، مسلمین با همه قوایى که دارند و دنیا، آنهایى که به خدا اعتقاد دارند با همه قوایى که دارند، باید با این مسئله محاربه کنند، به هر طورى که خودشان صلاح مىدانند. این ننگ را نباید ما به گور ببریم که ما بودیم، دیدیم در حضور ما بزرگترین جنایت واقع شد و حالا هم آنها طلبکار هستند از ما ..
کشتار حجاج، توطئهاى از پیش طراحى شده.
این توطئه بى اشکال، یک توطئه سابقى بود؛ هیچ اشکالى در این نیست که یک سابقهاى داشت این توطئه؛ بنا داشتند بر اینکه این امر واقع بشود؛ تحمیل کرده بودند بر آل سعود احمق که یک همچو کار احمقانهاى بکند و خودش را در تمام دنیا منحط کند.
با اینکه منحط بود و منحط خواهد بود و ما واقعاً متحیریم که باید چه بکنیم؟ خداى تبارک و تعالى خانه خودش را حفظ مىکند: «انّ للَّهِ بِیْتاً یَحْمِیهِ» (1) و سیلى را خواهد خورد از مسلمین، از مؤمنین، از حجازیها. خود حجازیها که دراین امر وارد نبودند، الّا دسته جاتى که مربوط به این حزب باطل و این دولت باطل است. این توطئه از سابق بود؛ هیچ سابقه نداشت که در سالهاى سابق، قبل از اینکه حجاج بروند، ملک سعود براى من پیام بفرستد و از من تشکر کند که شما گفتید که اینجا آرامش باشد و با ما چه بکنند و اینها، بنابراین نبود. امسال این اتفاق افتاد، براى چى؟ براى چى ایشان براى من پیام فرستاد؟
براى اینکه بعد بگوید که من حسن نیت دارم، چه دارم، فلان، یا یک نمایشى بود. بهترین دلیل بر اینکه این مسئله، مسئله توطئه بود همان کیفیت عملشان بود. خودشان اقرار کردند به این معنا. مىگویند که ایرانیها مى خواستند بیایند کعبه را آتش بزنند و قم را کعبه قرار بدهند- یک همچو حرف ابلهانه. خوب، معلوم مى شود از اول، بنا داشتند این کار را بکنند، به بهانه اینکه ایرانیها آمدند کعبه را خراب کنند، ما هم مهیا شدیم پدرشان را در
__________________________________________________
(1)- «خداوند را خانه اى است که از آن حمایت مى کند».
آوریم. قضیه کشته شدن نیست، قضیه هتک احترام است. مسئله حجاز ابعاد مختلف دارد، منتها بُعد بزرگترش همین است که احترام یک محل مقدسى از بین رفت و مسلمین ساکت نخواهند نشست. بعدها خواهد فهمید فهد، و امثال فهد. خواهد فهمید که چه چیزى تحمیلش کرده اند و چه قضیهاى واقع شده و مسلمین خودشان مى دانند تکلیف خودشان را؛ حجازیها هم مىدانند این را. اگر این کشتار که در حرم واقع شده بود، اگر در طائف واقع مىشد، خوب، باز قابل تحمل بود براى اینکه طائف بود، کشتار بود فقط. ما کشته خیلى داریم، ما در جنگها کشته داریم، قبلش هم داشتیم، بعدها هم داریم.
اگر در طائف واقع شده بود، این یک مسئله اى بود؛ مى گفتیم کشتند یک عدهاى را. اما در حرم واقع شده؛ حرمى که خدا از اول امنش قرار داده و الآن حرم مغصوب است در دست اینها. از اول هم اینطور بود؛ براى اینکه اینها چه کارهاند که آمدهاند خادم الحَرَمَیْن- خائن الحَرَمَیْن- شدهاند؛ کى اینها را خادم الحرمین قرار داده؟ با چه وجهى اینها اسم مملکت اسلامى را تغییر دادهاند از آنى که بود؛ «حجاز» را «مملکت سعودى» قرار دادند؟ مملکت سعودى به چه مناسبت؟ اینها مسائلى است که همهاش بغرنج است و ما نمى دانیم که از این عار چطور خارج بشویم. من واقعاً در مسائل خیلى تحمل داشتم؛ در مسائل جنگ، در همه اینها تحمل داشتم. اما این بى تحمل کرده من را. مسئله غیر از این مسائل است. آنچه ما امیدواریم این است که خداى تبارک و تعالى با قدرت خودش حل کند مسائل را. و امیدواریم خداوند به همه ما توفیق بدهد که دراین باره بى تفاوت نباشیم. دراین ماه محرم بى تفاوت نباشند؛ مسلمین در دنیا بى تفاوت نباشند ..
خداوند ان شاء اللَّه، همه شما را توفیق بدهد. و امیدوارم که خدمتگزار باشید به این بندگان خدا که مظلوم هستند و مظلوم بودند. وحفظ کنید این شیوه خدمتگزارى به اینها را. و بحمداللَّه، شما خودتان از آن طبقه هستید؛ از طبقه بالا نیستید؛ یعنى، از طبقه پایین، شما از طبقه ممتاز هستید. آنهایى که آن وقتها متکفل حکومت بودند از طبقهاى بودند که ناچیز بودند و خداوند شما را موفق کند که همیشه خدمتگزار باشید ..
- والسلام علیکم و رحمة اللَّه
صحیفه امام، ج20، ص: 372
