امام هادى «علیه السلام»- به نقل از پدرانش، از حضرت امام جعفر صادق «علیه السلام»:
خداوند بیقین زیبایى و آراستگى را دوست میدارد. و بدحالى و بدبخت نمایى را (و خود را بدبخت و نادار و بیچاره و ضعیف نشان دادن) زشت میدارد. زیرا هنگامى که خداوند به بندهاى نعمتى داد، دوست دارد اثر آن نعمت را در زندگى او ببیند. پرسیدند: این ظهور نعمت خدا در زندگى چگونه باید باشد؟ فرمود:
[1]- لباسهاى تمیز بپوشد.
[2]- از عطر و بویهاى خوش استفاده کند (و خود را معطر و خوشبو سازد).
[3]- خانه اش را گچکارى (سفید کارى، رنگ آمیزى، دکوربندى) کند.
[4]- حیاط خانه و در خانه (و همه فضاهاى مربوط به خانه را) جاروب کند و تمیز نگاه دارد.
[5] حتى روشن کردن چراغ پیش از غروب آفتاب، فقر را از بین میبرد و روزى را فراوان میکند.
الإمام الهادی «ع»- عن آبائه، عن الصّادق «ع» قال: إنّ اللَّه یحبّ الجمال و التّجمّل، و یکره البؤس و التّباؤس، فإنّ اللَّه إذا أنعم على عبد نعمة، أحبّ أن یرى علیه أثرها. قیل: کیف ذلک؟ قال:
[1]- ینظّف ثوبه، [2]- و یطیّب ریحه، [3]- و یجصّص داره، [4]- و یکنس أفنیته، [5]- حتّى أنّ السّراج قبل مغیب الشّمس، ینفی الفقر، و یزید فی الرّزق.
الحیاة / ترجمه احمد آرام، ج6، ص: 216
از أبى عبد اللَّه الزّیادى منقول و مرویست که چون المتوکّل باللَّه {خلیفه عباسی} را زهر دادند نذر کرد که اگر حضرت شافى على الاطلاق او را شفاء بخشد تصدّق مال بسیار در راه ایزد غفّار نماید.
بعد از آنکه از آن سمّ مؤلم صحیح و سالم و از آن علّت صحّت یافت فقها را جمع فرمود و از حدّ مال بسیار که نذرش بر آن مبلغ قرار یافته بود سؤال نمود از تصدّق چه مقدار از مال از عهده عهد و نذر واحد متعال برائت ذمّت حاصل گردد.
فقها در حدّ مال کثیر اختلاف نمودند، ...
ادامه در ادامۀ مطلب