چرا غرب تاریک است؟

چرا نگاه ما به غرب منفی است؟ ما چرا با غرب زده مخالفیم؟

علتش روشن است؛ چون اگر ریشه یابی کنیم و اگر زندگی غرب زده ها را با غیر غرب زده ها مقایسه کنیم، تفاوت آن ها را می فهمیم. باورهای دینی، ارزش های دینی و اسلامی و یا ارزش های معنوی و مفاهیمی مانند سعادت، نجات، مهدویت، تکامل و این ها در نظام اسلامی شکل گرفته است، در حالی که در نظام های غربی خبری از این واژه ها نیست. در آنجا انسان محوری مطرح است. مهدویت مطرح نیست.

از همین رو فرد که به سن پنجاه یا شست رسید، می رسد به آخر خط. گویا همه چیز تمام شده است. این ما هستیم که هم در این دنیا رشد و تکامل داریم و هم در آن دنیا.

در کشورهای سکولار و غربی، این معارف را ندارند و به بن بست می رسند، اما برای ما که باورهای اسلامی، مهدویت و سعادت اخروی داریم، تاریکی معنا ندارد، اما چشم انداز آینده غرب که به این امور باورمند نیست، تاریک است.

غرب به دلیل نداشتن این مفاهیم و واقعیت های روح بخش، به سراغ مدرنیسم رفته است. این نکته اساسی در تاریکی غرب است. آن ها سنت ها را از یاد بردند و یا تحریف کردند. هویت و باورهای خود را از دست دادند، بعد به سراغ مدرنیسم آمدند. با مدرنیته هم مشکل پیدا کردند. پست مدرنیسم، فرامدرنیسم و بازگشت به سنت، شاهد بر این مدعاست.

در حالی که ما همان سنت را داریم؛ سنتی که قرآن و پیامبر اکرم ^{صلی الله علیه و آله} برای ما به ارمغان آورده است، پس به بن بست نمی رسیم.

آن ها که به بن بست می رسند، سه راه دارند:

یا پوچ گرا می شوند و می گویند ما نفهمیدیم چه شد؛ پوچ زندگی می کنند.

یک دسته هم در پی راه حل می روند که به همان عرفان های کاذب می رسند و خیال می کنند می توانند با این شیوه بن بست ها را باز کنند.

{و دسته ای} به دنبال حقیقت هستی می گردند، لذا عده ای مسلمان می شوند، مستبصر می شوند، بصیر می شوند.

خلاصه بحث این شد که غرب زده ها، فقط دنیا را دارند و آمال آن ها غرب است. ما غیر از دنیا، آخرت را هم داریم، دنیا ابزار ما برای تکامل اخروی و نیل به زندگی جاودانه است. آن ها چون فقط این جهانی فکر می کنند، همه باورها، آداب، رسوم، فرهنگ ها و ارزش هایشان تهی از حقیقت می شود.

منبع:  نشریه دانشجویی طرح ولایت، موسسه امام خمینی ره، ص 36 ( در گفت و گو با حجت الاسلام حقانی )

.