در آیه ای از قرآن کریم میخوانیم:
مَا کَانَ لِأَهْلِ الْمَدِینَةِ وَ مَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ یَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ لاَ یَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ لاَ یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ وَ لاَ نَصَبٌ وَ لاَ مَخْمَصَةٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ لاَ یَطَئُونَ مَوْطِئاً یَغِیظُ الْکُفَّارَ وَ لاَ یَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلاً إِلاَّ کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لاَ یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ ﴿120 توبه﴾
سزاوار نیست که اهل مدینه، و بادیه‌نشینانى که اطراف آنها هستند، از رسول خدا تخلّف جویند؛ و براى حفظ جان خویش، از جان او چشم بپوشند! این بخاطر آن است که هیچ تشنگى و خستگى، و گرسنگى در راه خدا به آنها نمى‌رسد و هیچ گامى که موجب خشم کافران مى‌شود برنمى‌دارند، و ضربه‌اى از دشمن نمى‌خورند، مگر اینکه به خاطر آن، عمل صالحى براى آنها نوشته مى‌شود؛ زیرا خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمى‌کند! ( توبه120 ترجمه آیت الله مکارم شیرازی)
پس نه تنها راهپیمایی بلکه هر کاری که در راستای دفاع از اسلام و موجب خشم کفّار باشد، -هر چند کوچک-، در نزد خداوند دارای ثواب است چون خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمیکند.
