نصیر خادم گوید: بارها میشنیدم که امام حسن عسکرى علیه السلام با غلامان ترک و رومى و صقالبى خود به لغت خودشان سخن میگفت. من تعجب کردم و با خود میگفتم: این که در مدینه متولد شد و تا (پدرش) ابو الحسن علیه السلام وفات کرد، پیش کسى نرفت و کسى او را ندید (که درس بخواند یا با اهل این لغات مکالمه کند) من این موضوع را پیش خود فکر میکردم که حضرت به من متوجه شدند و فرمودند همانا خداى تبارک و تعالى حجت خود را با سایر مردم در همه چیز امتیاز بخشیده و معرفت و لغات و انساب و مرگها و پیش آمدها را باو عطا فرموده و اگر چنین نبود، میان حجت و محجوج (امام و مأموم) فرق نبود.
أصول الکافی / ترجمه مصطفوى، ج2، ص: 440
